جان ایران، چه شد که جانت را، جان ناقابلی گمان کردی

جسم تو کامل است، ناقص نیست،  می‌دهد عطر یک بغل گل یاس
دستت اما حکایتی دارد...  رَحِمَ اللهُ عَمِی العباس.. .